John Rijsdijk: Jonge Hond in het Zorgveld

John als winnaar van de JJTG prijs
John Rijsdijk heeft vorig jaar de 1e JJTG prijs ooit gewonnen voor doorbraaktalent in de zorg, als persoon. John is geen eigenwijze, ietwat wereldvreemde twintiger met een ‘hoodie’ op achter een dichtgestikkerde dure laptop, maar toch heeft hij op zijn eigen manier een echte start-up-achtige aanpak gevolgd om digitale zorg op de kaart te krijgen. Hoog tijd dus om eens bij John op bezoek te gaan en om hem wat beter te leren kennen. Dit ook omdat John sinds vorig jaar ook is toegetreden tot de jury van de JJTG prijs.

Op bezoek bij John
We ontmoeten John op een vrijdagochtend, op het kantoor waar John werkt, namelijk het kantoor van Zorgverzekeraars Nederland in het mooie Zeist. Je kunt direct zien dat John in het gebouw is, want er zijn gelijk allerlei mensen in de been om spontaan hand- en spandiensten te verlenen voor ons. Dit lijkt vaker te gebeuren, ook in het complexe zorglandschap, want John is namelijk een echte bruggenbouwer. En dit naar eigen zeggen met de nadruk op ‘lef’.

Als de koffie getapt is schuiven we gedrieën naar een comfortabele vergaderzaal, zodat we zonder gêne even kunnen inzoomen op de ‘mens’ John, aan de hand van enkele vragen.

Vraag 1: Wie is John en wat doe je?
John zit al gelijk stevig op de praatstoel en brandt los. John heeft een prettige stem, maar hij lijkt gedreven door een oneindig stuwmeer met positieve energie, waarbij zijn opvallend vriendelijke ogen en open gezicht vast enorm geholpen moeten hebben om mensen ‘die door willen’ te vinden, aan het praten en in beweging te krijgen.

Zijn carrière is waarschijnlijk ook daarom zo bijzonder, waarbij John door zijn focus op het snijvlak tussen ICT en bedrijfsvoering op een onnavolgbare manier kon opklimmen van applicatiebeheerder bij (een voorganger van) zorgverzekeraar Menzis naar beleidsadviseur ‘Digitale Zorg’ bij de koepel voor alle zorgverzekeraars in Nederland. Daar heeft hij voor de nodige doorbraak gezorgd als mede-initiatiefnemer en kwartiermaker van het Kenniscentrum Digitale Zorg, wat geleid heeft het tot het platform DigiZo, dat op het komende IZA-congres op 4 maart a.s. gelanceerd zal worden. Verder is John nu actief als voorzitter van de IZA-werkgroep ‘Hybride Zorg’, dat wil zeggen het nieuwe vakgebied waarin fysieke- en digitale zorg worden gecombineerd. John kan met enige trots toevoegen dat hij deze rol ‘vanuit het veld’ gekregen heeft.

Vervolgens neemt John ons in een sneltrein-vogelvlucht mee in het zorglandschap voor bijvoorbeeld de ouderenzorg van nu, waarbij van alles langskomt op gebied van digitale innovaties/toepassingen, vanuit de zorgkantoren voor de uitvoering van de ‘Wet Langdurige Zorg’ oftewel de WLz, zorgverzekeraars en zorgaanbieders branches, Actiz, VGN en ZorgThuis. Ten slotte komt ook nog de zogenaamde ‘Medicijndispenser’, als voorbeeld van een ‘hybride’ manier om medicijnen veilig en gecontroleerd aan cliënten uit te (laten) reiken. Deze innovatie bestaat al een tijdje, maar wordt nog niet overal gebruikt. Een voorbeeld van een veelbelovende recente innovatie is ‘spraakgericht rapporten‘.

Voor de interviewers begon het ondertussen flink te duizelen, maar gelukkig hielp John om het verhaal weer even concreet te maken. Zo is de Medicijndispenser al een tijdje als ‘hybride’-innovatie beschikbaar, maar wordt deze nog steeds opvallend vaak niet gebruikt. De vraag is waarom dat zo is. Het antwoord op die vraag is van groot belang voor het opschalen van de digitalisering in de zorg, waarbij steeds gezorgd moet worden voor de juiste prikkels en ondersteuning, op het juiste moment, op maat voor de ‘innovatie-client’ in kwestie. Dus helemaal in de geest van Hippocrates, eigenlijk.

John’s eigen digitale zorgreis is in 2020 begonnen, waarbij met mede-initiatiefnemers Dennis Japink en Niels van Gorp vanaf een leeg blad papier een start werd gemaakt. In een eerste brainstorm werd doorgeborduurd op de ideeën, activiteiten en resultaten van bekende smaakmakers van eigen bodem, zoals o.a. met Skinvision ,Fibri-checker, Prisma en PacMed . Met deze is de eerste versie van de digitale leidraad c.q. de ‘Proof of Concept’ getoetst. Daarna werd na enige aarzeling de knoop doorgehakt: we gaan dit niet laten liggen!. Digitale zorg was als thema voor 2019 nog niet belegd bij ZN,nu is dit na een paar jaar hard werken geheel ingebed met en heeft dit geleid tot het platform DigiZo: een enorme prestatie!

Vraag 2: Wat maakt dat je de prijs gewonnen hebt naar jouw idee?
John neemt even een (voor zijn doen) lange denkpauze, maar antwoordt dan dat hij vermoedt dat de factor ‘lef’ en het bruggenbouwen een grote rol moeten hebben gespeeld, om zo vanuit het veld deze erkenning te krijgen. John heeft vaak te horen gekregen dat ‘dit nooit zou gaan lukken’, dus hij heeft enorm moet doorbijten. Dit ook omdat een dergelijke digitale reis van idee naar ZN-kenniscentrum digitale zorg naar platform digitale zorg niet direct op veel steun vanuit het grote publiek zou kunnen rekenen, omdat het niet goed weet hoe de zorg georganiseerd is. John vermoedt dat zijn aanpak om zowel te leveren wat gevraagd wordt, als wat nodig is een rol gespeeld kan hebben, bij het behalen van succes en het krijgen van deze prijs.

John zou graag zien dat beleidsmensen meer betrokken zijn bij de implementatie van beleid, samen met patiënt-client, zorgverlener en bijv. de veranderkundige. Dit om het uitdagende leerproces zo samen en sneller te kunnen doorlopen. Ook zou hij graag zien dat vanuit beleid eerder gestart met een goed idee, en dat pas na enige onderzoek en validatie wordt gezocht naar een passend mandaat, commitment en intelligente hulpvraag, dus niet andersom. Hierbij zou men zich vooral moeten richten op ‘denken in mogelijkheden’ ( ‘wat kan/ werkt wel’, oftewel DIMMEN), in plaats van denken in problemen (‘wat kan/werkt niet’, oftewel DIPPEN).

Vraag 3: Wat heeft de JTTG prijs voor jou persoonlijk gebracht en mogelijk voor het vakgebied zorg?
John’s ogen beginnen weer hard te glimmen na het horen van deze vraag. De prijs heeft namelijk ongelofelijk veel gedaan, van bloemen, een dinerbon en aandacht op een personeelsbijeenkomst op kantoor, tot de telefoon roodgloeiend en diverse felicitaties via Linkedin, o.a. van zorgdata-collega Diederik Gommers. De door kunstenaar Ronald Westerhuis speciaal voor de gelegenheid gemaakte prijs heeft een week op kantoor gestaan, zodat iedereen deze kon bewonderen. John heeft helemaal in eigen stijl de prijs toen ook opgedragen aan het team Kenniscentrum Digitale Zorg. Daarna heeft John ook gretig gebruik gemaakt van de aangeboden coaching-uren vanuit het jury-team, waarbij Geeske hem de nodige tips en stof tot nadenken met hem kon delen.

Vraag 4: Welke toekomst zie je voor de prijs? En hoe draag jij daar aan bij?
John vindt dat deze prijs bijzonder is, vanwege combinatie van persoonlijke aandacht, (speciaal gemaakt) kunst en de coaching voor de winnaars en de genomineerden in de laatste ronde. De prijs verdient wat hem betreft daarom een plekje in het zorglandschap. Maar er ligt het nodige werk om de naamsbekendheid en de impact verder te vergroten, zodat er meer kan voor ander doorbraak-talent kan worden gedaan.

Als thema voor de volgende JJTG is gekozen voor de Langdurige Zorg. Dit omdat het duidelijk is dat Nederland in een hoog temp aan het vergrijzen is, met een krimpende beroepsbevolking. In dit kader wordt samen met John even kort stilgestaan bij trends, kansen en uitdagingen, zoals zie bijvoorbeeld te zien zijn in de documentaireserie ‘De Toekomst is Grijs’ van Omroep Max. In een korte brainstorm over deze serie en vooral het deel over verpleegkundige Thomas van der Meer komen er een paar interessante dingen naar boven, zoals:
• Succesvolle innovatie begint en eindigt bij de patiënt-client en de zorgverlener, ondersteund door een divers team o.l.v. van een veranderkundige, die hen uit de wind houdt, maar ook zorgt voor structuur en voortgang
• Innovatie moet direct zorgen voor een basis voor energie, transparantie en vertrouwen, denkend aan bijv. idee van de ‘Net Promotor Score’, waarbij deze ‘NPS’ kan worden gebruikt worden om aan teven in welke mate de patiënt-client en zorgverlener e.e.a. zouden aanbevelen aan anderen in dezelfde groep
• Digitalisering is echt een ‘must’, maar er moet nog veel gedaan en geleerd worden
• Iedereen die iets nieuws begint te leren is op die manier jong en onervaren en heeft hulp nodig in het leerproces. Dus: stap uit je conform-zone en houd je zelf jong!
• Vuistregels zijn essentieel om activiteiten te stimuleren en richting te geven, met voldoende ruimte voor eigen inbreng. John noemt in dit kader de zogenaamde Pareto-achtige en enigszins cryptische ‘70/50’ regel als leidraad, die aangeeft dat men moet streven om 70% van de processen die ervoor geschikt zijn te digitaliseren en om daarbij te zorgen voor een inclusie van minstens 50% van de uiteindelijke innovatie in het betreffende werkproces (zie de opmerking hierboven over de Medicijndispenser)
• Wat rolmodellen zoals verpleegkundige Thomas van der Meer doen en hoe ze het doen met uitgewerkt, gedeeld, geïmplementeerd en opgeschaald worden.

Vraag 5: Welke oproep wil je doen aan de lezers?
John aarzelt niet en zegt gelijk dat hij jong -en ervaren zorgtalent graag wil oproepen om op pad te gaan met een goed idee waarover iemand echt enthousiast is, en om daarbij het persoonlijk netwerk in te zetten, zodat je snel de juiste hulp en bruikbare feedback krijgt. Verder roept jij op om te zorgen dat je de mogelijke waarde van je idee kunt aantonen, eerst voor jezelf en daarna voor anderen. Daarna sluit hij af met de woorden die nog even zullen blijven hangen: ‘Geld is zelden het probleem, wel hebben we een enorm tekort een enthousiaste mensen, met goede ideeën, die doorzetten’.

Nog meer over John
Het lijkt John ten voeten uit dat de eerste vraag en daarmee zijn werk de meeste aandacht kreeg. Maar, wat ook opvalt is dat John net als andere smaakmakers in de zorg vooral gedreven wordt door interesse, creativiteit, energie en gevoel. John is ook een harde werker met lef en dat helpt enorm, maar het een volgt natuurlijk uit het ander. Toch is John ook een echte verbinder, net als dat Jan Taco dat was. Ook is hij een echt ‘mensenmens’, die andere jonge honden zoals hij oproept om aan de slag te gaan met een idee waar je in gelooft, en je in eerste instantie niet te druk te maken over de vele onmogelijkheden, valkuilen en de vele ‘mensen die niet door willen’ op je pad.

John is dus een soort jonge hond die zich makkelijk beweegt in het zorgveld en hij krijgt daarom een hoop voor elkaar. Met John aan boord kunnen we zorgen voor meer bekendheid en impact van de JTTG prijs, zodat we het broodnodige doorbraaktalent in de zorg de persoonlijke aandacht en steun kunnen geven die het verdient. Dit over generaties, domeinen en organisaties heen. Dat is bij uitstek nodig voor het JTTG thema voor dit jaar, namelijk de langdurige zorg.

Voor meer over John, zie Linkedin