Beeldend
Pluralisme??
Geraakt
Ik kom een kerkdienst beter uit dan ik er in ga. Dat kan komen door een mooi lied, het orgelspel, koorzang, muziekinstrument (onlangs tenorsaxofoon), een bepaalde tekst, de preek zelf, kortom iets wat mij raakt. Voorspelbaar is dat niet en soms ook uit onverwachte hoek. Maar denk niet dat ik daarvoor naar de kerk ga, want juist om de boodschap gaat het en niet de boodschapper!! Daarom bezoek ik met even veel overtuiging de mis in de katholieke Dominicanenkerk in Zwolle als de dienst in de Protestant-Christelijke Grote of Andreaskerk in Hattem. Om maar een voorbeeld te noemen.
Vorig weekend was ik in de St.Michaelskerk te Zwolle bij een traditioneel Protestantse ochtenddienst van anderhalf uur. Met maar één Gezang (462) en de rest Psalmen, voornamelijk ook nog in de oude berijming.
YouTube
Gezang 462
Maar dat gezang 462 (Liedboek voor de Kerken) had ik lang niet gezongen: “Ontwaakt gij die slaapt en sta op uit de dood”. De melodie en tekst raakten mij. De voorganger had een boeiend betoog. Tegenwoordig moeten we in de Kerk het haast doen met zoveel “Godsbeelden” als er kerkgangers zijn. Relativeringsvermogen en pluraal denken wordt verlangd. Maar lukt dat nog wel? Dan, vervolgde de predikant, heb ik soms te korte armpjes om iedereen vast te kunnen houden. Het maakte de wat streng ogende voorganger kwetsbaar en sympathiek tegelijk. Heel beeldend wordt het dilemma neergezet. Meteen dringt zich de vergelijking op met Job Cohen’s Mantra “De boel bij elkaar houden”….
