2 november 2013 om 8:00 uur door Jan Taco te Gussinklo
Derailed Science
Journalism in Decline?
Science very similar to the banking sector
The emotions were running high. Science Journalism in decline? A memorable meeting. It certainly was due to that speaker Frank Miedema (scientist and director), who threw – right after the break – the cat among the pigeons. The venue was the Tinbergen Hall of the venerable KNAW ( Royal Dutch Academy of Sciences) in the heart of Amsterdam, The Netherlands. More than 100 attendees (mostly journalists) had come to the title of this symposium (on the last day of October 2013). As chairman Peter Vermij ( former science journalist ) revealed, the title is rather doctored. The latest and brave version appeared on the screen: Tasks for Science Journalism….First it was “cultured meat, cancer and cold fusion”. Dirk van Delft (Museum Boerhaave , Leiden University and newspaper NRC Handelsblad) gave a nice timeline: where does science journalism come from? Hans van Maanen (freelance science writer) asked aloud the question: what went wrong? The status of the science journalist appears in editorial world to be low. How do we turn a bridge? In the coffee break there was much talk about this, but also about the drastic reorganization these days by publisher Sanoma .
Frank Miedema
Where are you, science journalist?
Miedema ( Dean and the Board UMC Utrecht ) challenged immediately after the break. Science these days is very similar to the banking sector. In a sense, there has been derailed science. “Did you read How Science goes Wrong, in The Economist”? Science is at least as important as the banking sector. Where are you, science journalist ? Fortunately, there was grumbling from the audience. Tonie Mudde (science editor at the Volkskrant newspaper) painted a different picture. With his “Diary of an Animal” he created a science soap and hype around a mouse in a Research Laboratory. To this end he was embedded in a Lab . This series yielded much response from readers and also convinced the editors of the magazine Quest. The reader is indeed interested in science, but we have to be creative. A call to action! .
9 april 2013 om 7:30 uur door Jan Taco te Gussinklo
Erik Dekker
EPO en Emoties
Onderzoek onder de maat?
Bas Heijne sabelt in een column (Kwade Zaken) in de NRC Jo Marx neer. Deels overigens met de eigen woorden van Marx. De (inmiddels gepensioneerde) internist heeft afstand genomen van een rapport uit 1999 over doping en EPO, waarbij de wielrenner Erik Dekker centraal staat. Er wordt een hematocriet van 0,52 vastgesteld. De limiet lag op 0,50. In de Volkskrant van 2 april 2013 zegt Marx “Werk dat in de prullenbak hoort“. Is daarmee de integriteit van de onderzoeker in het geding zoals wordt gesuggerereerd?
NRC
Historie
In een Interview voor het U Blad ( Jaargang 18 (31) uit 2000 zegt de dan nog Hoogleraar Interne Geneeskundige in het AZU (thans UMC Utrecht) Marx : “Centraal in ons onderzoek stond een analyse van de bloedcontroles die Dekker de afgelopen drie jaar had ondergaan. Dat waren er heel veel, alleen in 1999 al veertien, met niet alleen de hematocrietwaarden maar ook allerlei ijzerparameters en andere bepalingen. Die controles lieten een zo constant beeld zien dat het onwaarschijnlijk is dat Dekker op enig moment EPO heeft gebruikt. De hoge waarde moet dus wel zijn ontstaan door afwijkende omstandigheden bij de controle. Er is slecht geprikt en daardoor heeft de stuwband meer dan een minuut om de arm van de renner gezeten. Dat kan grote invloed hebben op verschillende bloedwaarden. Het is niet voor niets dat voor wetenschappelijk onderzoek bij voorkeur ongestuwd bloed wordt gebruikt.”
Erytropoietine (EPO)
Hoe dan ook, Erik Dekker ging vrijuit dankzij de rapportage van de inmiddels al “Utrechtse doping-professor’ Marx, die overigens in de vakpers een goed woordje doet voor EPO. De introductie van Erytropietine (EPO) in de kliniek heb ik zelf meegemaakt. Het product EPO kan de rol overnemen van het gelijknamige lichaamseigen hormoon dat in allerlei situaties onvoldoende aanwezig is. Het blijkt een wondermiddel voor de behandeling van verschillende vormen van bloedarmoede, die tot dan soms alleen met transfusies behandeld konden worden. De aanmaak van rode bloedlichaampjes wordt enorm gestimuleerd en dat bleek ook handig voorafgaande aan operaties. De Haematocrtiet (HT) was daarbij het ijkpunt. In 2000 komen Franse onderzoekers met een bepaling waarmee het medicament erytropoietine in lichaamseigen materiaal (urine) kan worden aangetoond. Dat krijgt natuurlijk een grote invloed op vorm en inhoud van de controle op het gebruik van verboden middelen. Als deze methodiek in 1998 ter beschikking had gestaan had het onderzoek bij Erik Dekker mogelijk een andere uitkomst gehad? Vergelijk het maar met de tijd voor en na de introductie van DNA bepaling in de rechtzaal. Voor mij bestaat er geen twijfel over de integriteit van de toenmalige onderzoeker Marx. Misschien had hij achteraf gezien beter kunnen afzien van een uitspraak gezien de ‘stand van de wetenschap’ destijds?
Wikipedia (april 2013)
Though EPO was believed to be widely used in the 1990s in certain sports, there was no way at the time to directly test for it, until in 2000, when a test developed by scientists at the French national anti-doping laboratory (LNDD) and endorsed by the World Anti-Doping Agency (WADA) was introduced to detect pharmaceutical EPO by distinguishing it from the nearly identical natural hormone normally present in an athlete’s urine.
Het haperen van de microfoon wordt door inleiders aangegrepen om een statement te maken. ‘Al heb je alles goed voorbereid en gecheckt, dan nog kan er wat misgaan’, aldus Herman Bol (Lid van Raad van Bestuur, UMC Utrecht). Dus ook bij de medische technologie in een ziekenhuis moet je daar bedacht op zijn. Maar dan gaat het ineens om leven of dood. Waar spreken we vandaag over? Enerzijds de bekwaamheid van personeel en anderzijds een inherent veilige user interface, zeg maar de medische techniek.
Aandoenlijk
Het is haast aandoenlijk om te zien hoe ieder zijn verantwoording neemt. Anesthesioloog Prof. Cor Kalkman schroomt niet om tot in detail een uitglijder te bespreken. Hugo Hurts (Ministerie) wijst op het belang van de menselijke factor, die consequent dient te worden betrokken bij ontwerp en testfase. ‘Licence to care’ betekent volgens Hurts het niet-vrijblijvend inwerken (nieuwe medewerkers) en nascholing (certificatie) bij gebruik van medische apparatuur. Richard Goossen (TU Delft) weet als dagvoorzitter elke voordracht puntig samen te vatten. Het publiek (rond de 250 bezoekers uit het hele land, veelal uit ziekenhuizen) zit op het puntje van de collegebank.
Ja of nee?
Paneldiscussie ‘Onbekwaam = Onbevoegd?’
Na de pauze volgt een tweetal paneldiscussies. Dit is niet de plaats om diepgaand daar op in te gaan (uitnodigingen voor een opdracht zijn welkom). Na een inleiding door respectievelijk Ron Mourmans (Maastricht UMC+) en Jan Maarten Schraagen (TNO) debatteren een aantal stakeholders (maar ook een vertegenwoordiger vanuit de luchtvaart) over genoemde thema’s. Daarbij worden prikkelende stellingen niet geschuwd en roert ook het publiek zich nadrukkelijk. Hoe zorg je nu voor voldoende bekwaamheid (inzet eLearning)? Welke eisen mag je (moet je!) stellen aan medische apparatuur? Als uitsmijter mogen de aanwezigen door het op- of afzetten van een groen disposable mutsje hun stem uitbrengen bij een kennisquiz.
Geslaagd
Mijn conclusie is dat de opzet van dit symposium geslaagd is. De initiatiefnemers (waaronder met name Pontes Medical) verdienen een pluim. Stakeholders die samen daadwerkelijk plannen maken rond medische apparatuur!! Wat mij betreft mag dit een jaarlijkse traditie worden. Ook de patient, die steeds meer geacht wordt zelfs de regie te nemen (ziekenhuis verplaatste zorg) en daarbij met apparatuur te maken krijgt, kan een rol worden toebedacht bij een toekomstige opzet. Overigens zou niet alleen de NVKK (Nederlandse Vereniging voor Klinische Fysica) een dergelijk symposium moeten accrediteren, maar ook een NVA (Anesthesiologie)
27 september 2012 om 20:10 uur door Jan Taco te Gussinklo
Afscheidssymposium
Hoogleraarschap
Gaat Guus Schrijvers eigenlijk wel weg?
Ja, hij voelt zich vaak ‘het mannetje in de mast’ die het slechte weer ziet aankomen. We moeten daarom snel een aantal innovaties introduceren in de zorgsector meent Guus Schrijvers. Maar Guus kijkt verder dan de zorg. Gaat hij eigenlijk wel weg vraagt referent Wim Schellekens zich hardop af in de tot de nok toe afgeladen collegezaal…
In oktober neemt prof. dr. A.J.P. (Guus) Schrijvers afscheid van het UMC Utrecht na 25 jaar hoogleraarschap. Daarom vindt vandaag (27 september 2012) dit afscheidssymposium plaats in een collegezaal van UMC Utrecht.
Old soldiers
Feest der Herkenning
Voor velen is dit symposium een feest van herkenning. Maar er wordt ook stevig gebrainstormd. Daarop hoop ik nader terug te komen.
22 juni 2012 om 9:24 uur door Jan Taco te Gussinklo
UMC Utrecht
Innovatie
Bepalen kans op longziekten
Het UMC Utrecht heeft samen met het bedrijfsleven een apparaatje ontwikkeld dat in een paar ademteugen bij zuigelingen en jonge kinderen de kans op longziekten bepaalt: de Whistler. CCM Beheer heeft de exploitatierechten verkregen en gaat het apparaat op de markt brengen. Het Whistler samenwerkingsverband, bestaande uit het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMC Utrecht), WeLL Design en Centre for Concepts in Mechatronics (CCM) heeft een overeenkomst gesloten met CCM Beheer. CCM Beheer verkrijgt de exploitatierechten van de Whistler, om de Whistler te vermarkten. Het apparaatje komt deze zomer op de markt, voorzien van CE keurmerk.
Karianne Lindehovius Projectleider
Doelgroepen
Voor het meten van de longfunctie van baby’s, kleine kinderen en volwassenen die niet meer in staat zijn om met kracht in- en uit- te blazen is de gewone longfunctiemeting niet toepasbaar. Toch wil men ook bij deze groep in een zo vroeg mogelijk stadium de longfunctie meten. Vooral baby’s en kinderen hebben in hun jonge jaren regelmatig luchtwegklachten. De Whistler is een nieuw meetinstrument waarmee de longfunctie van deze groep nu wel gemeten kan worden. De Whistler biedt meetmethoden die te gebruiken zijn bij een rustige ademhaling, als ook de klassieke spirometrie meetmethode. De Whistler heeft dan ook een meetbereik voor personen van 0 tot 100 jaar en dat is voor gebruik in de huisartsenpraktijk heel handig. Het is een handheld instrument dat zowel gebruikersvriendelijk als kindvriendelijk is. Kalibratie van het instrument vindt eenmalig plaats in de fabriek, waardoor het niet nodig is voor de gebruiker om zelf te kalibreren.
Onderzoek
Prof. Dr. C.K. van der Ent, kinderarts van het Wilhelmina Kinderziekenhuis (onderdeel van het UMC Utrecht), leidt een grootschalig onderzoek naar luchtwegklachten bij kinderen in samenwerking met huisartsen van de Julius Gezondheidscentra in Leidsche Rijn. Met hulp van de gemeten data in dit onderzoek zal het in de toekomst mogelijk zijn om aan de hand van een longfunctiemeting te voorspellen welke kinderen een hoger risico lopen op het krijgen van astma. Daardoor kan er in een vroeg stadium een betere behandeling plaatsvinden. Pontes Medical (Voormalig MTIC) , het medisch-technisch innovatieteam binnen het UMC Utrecht, heeft kinderarts Van der Ent en het cluster Medische Technologie & Klinische Fysica van het UMC Utrecht in contact gebracht met WeLL Design en CCM. Beide mkb-bedrijven hebben hun kennis ingezet voor de ontwikkeling van de Whistler. Ongeveer 10% van de mensen heeft astma en het aantal patiënten met astma en andere long- en luchtwegaandoeningen stijgt ieder jaar.
23 april 2012 om 19:27 uur door Jan Taco te Gussinklo
Heart Live
Sensor
Stress Niveau
Vanuit stress in balans zien te komen. Feedback vanuit de Smart Balance Sensor.
Ureka Mega Challenge
Wie een prachtig idee voor de zorg heeft, maar de middelen en support mist om het daadwerkelijk uit te voeren, kan zich nu inschrijven voor de UMC Utrecht Ureka Mega Challenge. De deelnemer met het beste plan wint en krijgt de kans om het idee in de praktijk uit te voeren.
Pitch
Ronde 1 – Idee van Malcom Halfhuid met de Smart Balance Sensor. Een slimme sensor die via 24/7 registratie van hartslag en beweging mensen stimuleert tot gezonder leven.
Categorie: Wetenschap en technologie
12 september 2011 om 7:17 uur door Jan Taco te Gussinklo
Fusie
Door de universitaire wereld gaat het F-woord
Het Leids Universitair Weekblad MARE van 8 september 2011 stelt op de voorpagina 1 + 1 + 1 = 6. Zes vragen over de fusie Leiden, Delft en Rotterdam.Komt die Fusie er? Wat zeggende experts? Is het nodig? Wat kan er samen? Levert het wat op? Hoe gaat de superuniversiteit heten? Op pagina 3 van MARE heet het ‘Heel Nederland denkt mee‘.
Hier het voorspel in Leiden….
Historie
Tweehonderd jaar geleden was dat wel even anders. Annemiek Klijn meldt in haar boekwerk over 375 jaar academische geneeskunde in Utrecht (Verlangen naar Verbetering) op pagina 51 dat in 1811 het besluit viel dat de Utrechtste universiteit werd gedegradeerd tot ‘ecole secundaire’.
De Utrechtse instelling mocht geen doctorsgraden meer verlenen en het personeel werd hierarchisch onderworpen aan de rector van de Leidse universiteit. Voor de medische faculteit waren de gevolgen desastreus, want studenten lieten het afweten nu zij in Utrecht niet meer konden promoveren en aan het klinisch onderwijs kwam een einde.
Herhaling?
L’histoire se repete? Ik denk niet dat we een herhaling van zetten zullen zien 2 eeuwen later. Zeker weten doe je het nooit.
4 april 2011 om 7:10 uur door Jan Taco te Gussinklo
Myomen
Therapie
Een bericht van een jaar geleden.
Hoe zijn de ervaringen inmiddels?
We gaan het vragen aan de onderzoekers!
——————————————————————————————————————–
Utrecht, 27 april 2010
Het UMC Utrecht behandelt sinds kort vleesbomen in de baarmoeder via een methode die uniek is voor Nederland.
Verhitting van de goedaardige gezwellen via ultrageluid maakt operaties overbodig
De eerste vier patiënten hebben de behandeling succesvol ondergaan.
Vleesbomen zijn goedaardige gezwellen van de spierlaag van de baarmoeder. Naar schatting heeft ongeveer de helft van de Nederlandse vrouwen vleesbomen, maar slechts een deel ondervindt daar klachten van. De knobbels kunnen bloedingen veroorzaken, pijnklachten geven, op omliggende organen drukken en de vruchtbaarheid verminderen.
Bron Website www.vleesboom-hifu.nl
De traditionele behandeling bestaat uit het chirurgisch verwijderen van vleesbomen, vaak door de hele baarmoeder weg te halen. Het is ook mogelijk de bloedvaten af te sluiten die de vleesboom van bloed voorzien.
MRI-scanner
Bij de nieuwe behandeling worden eerst met een MRI-scanner de baarmoeder en vleesboom afgebeeld. Daarna verhit ultrageluid de vleesboom tot ongeveer zestig à zeventig graden Celsius. Het verhitte weefsel sterft af, waarna het lichaam het opruimt en de vleesboom krimpt. De vleesboom verdwijnt dus niet helemaal, maar het volume neemt zoveel af dat de klachten verdwijnen. Tijdens de gehele behandeling ligt de patiënt in een MRI-scanner die het mogelijk maakt om de behandeling real-time te sturen en controleren. De behandeling is pijnloos en de patiënt kan dezelfde dag naar huis. De behandeling duurt wel relatief lang, enkele uren, omdat de vleesboom niet in één keer helemaal verhit kan worden.
“Een paar dagen na de behandeling zijn vrouwen al weer op de been”, zegt arts-onderzoeker Marianne Voogt van de afdeling Radiologie van het UMC Utrecht. “Het is veel minder ingrijpend dan een operatie, met veel minder complicaties. Voor patiënten is het urenlange stilliggen in de MRI-scanner eigenlijk nog het lastigste.”
Het UMC Utrecht is het eerste ziekenhuis in Nederland waar interventie-radiologen de nieuwe behandeling toepassen. Inmiddels hebben vier vrouwen de behandeling succesvol ondergaan. In de Verenigde Staten is de ultrageluidmethode al langer in gebruik en behoort deze inmiddels tot een van de standaardbehandelingen van vleesbomen. Voogt verwacht dat de behandeling op termijn in Nederland ook standaard zal worden. De behandeling is niet geschikt voor alle typen vleesbomen. Een belangrijk criterium is dat de knobbels goed bereikbaar moeten zijn voor het ultrageluid.
Vleesbomen komen vooral voor bij vrouwen tussen de veertig en de vijftig. Na de overgang nemen de klachten snel af omdat vleesbomen groeien onder invloed van vrouwelijke hormonen.
Meer informatie over de nieuwe behandeling is hierte vinden
23 maart 2011 om 19:47 uur door Jan Taco te Gussinklo
UMC Utrecht
Dat juist schoonmakers in een ziekenhuis actie moeten voeren is toch wel treurig:
“Het schoonmaakpersoneel van het Universitair Medisch Centrum Utrecht heeft dinsdag actie gevoerd om aandacht te vragen voor de hoge werkdruk en een gebrek aan waardering. Bezoekers van het UMC Utrecht werd gevraagd mee te helpen bij het schoonmaken. Enzovoorts….”
Aanpak
Deze mensen verdienen zondermeer ons respect. Dat lost een deel van het probleem op. Maar ook kunnen bepaalde schoonmaak werkzaamheden in het ziekenhuis vereenvoudigd worden. De ervaringen die inmiddels zijn opgedaan met Nanocoating zijn van dien aard dat dit een bredere toepassing verdient. Het vertaalt zich in een verbetering van de hygiene en minder toepassing van detergentia. In een eerdere fase is er al eens bericht (hier) over een pilot in een sauna (en inmiddels ook tandartspraktijk).
Hier het resultaat van de Nanocoating zoals gemonitord (via Bacteriemonitor).
Veilig
Gemiddelde waardes over de gehele sauna zoals de douches, kleedruimtes, bar, en de sauna’s. Periode februari 2010 tot en met februari 2011. Veritcaal CFU (Colony Forming Units)/10 cm2. De bacteriegroei blijft steeds in de veilige zone (richtlijn) na de inloopperiode.
23 maart 2011 om 13:53 uur door Jan Taco te Gussinklo
UMC Utrecht
SensiStep
Grote interesse van Fysiotherapeuten
Onderstaande publicatie verdient een groter publiek. Zeker de adepten van zorginnovatie via eHealh en Telemonitoring dienen hiervan kennis te nemen. Het is een verslag van een brainstormsessie van revalidatieartsen over de inzet van Telemonitoring onder de naam FeetB@ck. Een inlegzooltje dat axiale belasting registreert. De dataverzameling verloopt via Evalan.
Henk Schwietert (Evalan) tijdens voordracht in 2010
Enkele highlights
Per type breuk (fractuur) zou een specifiek belastings- en bewegingsprogramma moeten bestaan…Het is tijd voor (gerichte) fractuurrevalidatie. Juist in vroege fase additionele diagnostiek.Veelzeggend dat in handboek 22 pagina’s over aanpak (tibiaplateau) fractuur, maar slechts een kwart pagina over de nabehandeling handelt
Eerste casuistiek bemoedigend: welke parameters relevant zijn, is onderwerp van onderzoek.Inzet Feetba@ck bij opbouwende belasting (fractuur), maar ook monitoring (chronische pijn).Toepassing continue online interface, maar ook met drempelwaarde instelling (alarm).
Lees verder:
Pagina vergroten door rechts boven aan te klicken.
