Dit bericht dateert van een jaar geleden

Ik ben benieuwd of ik nog dezelfde mening huldig.

Wist u dat de beide ouders van Agnes Kant werkzaam waren in het onderwijs? Het staat  te lezen op Wikipedia,waaraan ik ook de foto ontleen.  Dat gegeven heeft  invloed op de wijze waarop iemand in de wereld staat (weet ik uit eigen ervaring). Agnes heeft gezondheidswetenschappen gestudeerd en fulmineerde tegen de marktwerking in de sector. Het is niet moeilijk om tot de conclusie te komen dat haar principiele opstelling en aftreden onlangs na een doorwaakte nacht een aantoonbare basis heeft. Dit vormt een belangrijk biografisch element.

Bron: Wikipedia

Nu een sprongetje naar de Biografie in de geneeskunde. Zoals Hoogleraar Rosenstein opmerkte in de 19e eeuw: we behandelen hier een zieke en niet een ziekte.

Centraal in het arts-patient contact staat de anamnese. Zeg maar het “uitvragen” van de klacht, datgene wat de patient naar de zorgverlener brengt. Sterker: waarom komt deze patient op dit moment met deze hulpvraag. Iemand kan al jarenlang hoofdpijn hebben  en dan ineens is het teveel geworden. Dat kan zijn door toegenomen werkdruk of bezorgdheid naar aanleiding van een televisieprogramma. Deze achtergrond is cruciaal: wat betekent de klacht voor de betreffende patient? Wat is zijn of haar voorgeschiedenis. Niet alleen medisch, maar ook biografisch.

Hoogleraar Medische Geschiedenis Mart van Lieburg stelt dat het “biografisch denken” onlosmakelijk onderdeel vormt van de vorming van een arts

Dus hoort bij de opleiding!  Die mening deel ik volledig. De vorm kan  verschillen. Het zal medische studenten interesseren dat handelingen van staatslieden aantoonbaar worden beinvloed door hun opvoeding en  jeugd. De huidige kabinetscrisis laat daarvan voorbeelden zien. Maar ook dat beperkingen (de poliomyelitis van president Roosevelt) of chronische ziekten (President Kennedy en de ziekte van Addison, respectievelijk het steroidgebruik) een grote impact kunnen hebben op de loop van de geschiedenis.

Graag wil ik een pleidooi houden voor het positioneren van innovaties in de ontwikkelingslijn van de geneeskunde. De glucosesensor (diabetes) is voorafgegaan door zelfcontrole (vingerprik) en daarvoor controle van glucose in de urine (bij de apotheker). Die aanpak verhoogt de aaibaarheid van de “medische geschiedenis” .