16 oktober 2013 om 6:58 uur door Jan Taco te Gussinklo
Tsunami
Impact Nucleaire Crisis
Trendbreuk in Japan tastbaar
Voor ons Nederlanders is het lastig om de impact van de Fukushima ramp in Japan te doorgronden. Dankzij de inbreng van Japanse kunstenaars lukt dat nu veel beter. Bezoek een unieke expositie in kunsthal Kade (op loopafstand van het station Amersfoort). Tot 2 februari 2014 dagelijks (maandag gesloten). Prik meteen een datum (neem eventuele Museumkaart mee). Er is een prima horecagelegenheid en u bent vlak bij het oude stadscentrum. Het is niet alleen somberheid die de Japanners uitstralen. De hoop op vernieuwing spreekt bijvoorbeeld uit de papieren bomen die groeien op de krantenkoppen, een werkstuk van Yuken Teruya. Bovendien zijn er heel veel andere kunstwerken (in totaal 37 exposanten), dat alles onder de overkoepelende titel “Now Japan“. Aansprekend voor jong en oud.
De indringende beelden blijven op het netvlies staan. Als bezoeker wordt je beslist geraakt. Even ben je zelf Japanner. Je voelt het breukvlak. Het wantrouwen tegen instituties en de overheid in het algemeen is haast voelbaar. Kijk beslist naar het YouTube filmpje met “The Finger Pointing Worker”. Een anekdote op zich.
1 juni 2013 om 17:17 uur door Jan Taco te Gussinklo
Ruslandjaar 2013
Russisch duo
Dubossarsky & Vinogradov
Wie nu precies wat geschilderd heeft van dit duo, is ook de medewerkers van Kunsthal KAdE in Amersfoort niet geheel duidelijk geworden. Ook niet bij de opening van de huidige expositie, een van de hoogtepunten in het Nederland-Ruslandjaar 2013. Aldus Margot Mombers die nog veel meer interessante details kan vertellen over de diverse kleurrijke schilderijen. Schilderijen die in de afgelopen twee decennia zijn vervaardigd.
Monumentaal
De werken zijn monumentaal genoeg om twee mensen wel even aan het werk te houden. Als vijftigers zijn ze opgegroeid in de tijd van de koude oorlog. Wat de naoorlogse Russische kunst vermag kunnen we zien in Assen (De Soviet Mythe). In het Nederland-Rusland jaar is de expositie in Amersfoort daarop een prachtige aanvulling. De schilders nemen af en toe een loopje met de traditionele beelden zoals we die kennen.
Rembrandt in vele gedaanten..(detail)
Dus bijvoorbeeld wel veteranen (helden van de Sovjetunie) maar dan op een heel ontspannen wijze weergegeven. Ook is er een schilderij waarbij oligarchen daadwerkelijk de kwast hebben gehanteerd (welke bedragen stonden daar tegenover?) En hun namen zijn vereeuwigd. Heel bijzonder zijn de kijkgaatjes in diverse schilderwerken. Die hebben ooit gediend om een camera achter te plaatsen en zo het publiek te observeren (en dat weer als feedback terug te geven). Een knipoog naar praktijken zoals de Stasi die hanteerde? Ziet de lezer het betreffende gaatje terug in “Rembrandt”? Expositie in Kunsthal KAdEte zien tot 25 augustus 2013
27 juni 2012 om 19:17 uur door Jan Taco te Gussinklo
Cariben vele gezichten
KAde verrast
Levend kunstwerk
‘Ga tot de mieren luiaard en wordt wijs’ luidt een Bijbelspreuk. Echter bij KAde (Kunsthal in Amersfoort) tonen de mieren zich toch wat futloos. Mieren maken onderdeel uit van een werkstuk op de expositie (tot 26 augustus 2012 te bezoeken) ‘Who More Sc-Fi Than Us’, hedendaagse kunst uit de Cariben. Kunst met een heel dubbele boodschap. Zeer gevarieerd. Direct al ziet de bezoeker ‘Principios basicos para destruir’, een model (in vitrine) van een moderne denkbeeldige stad opgebouwd uit suiker. In het midden overigens tuinaarde. Maar suikerzoet is het allerminst. Centraal staat voor Carlos Garaicoa de kwetsbaarheid van de moderne metropool en het geweld binnen de stad. Het is dus een soort paradigma.
Destructie
Een leger mieren- de schoonst denkbare insecten- valt aan en begint heel langzaam aan de vernietiging van deze grootse ‘schone’ stad. Een vernietiging die tegelijkertijd de aanvallers voedt. Aldus de tekst bij het kunstwerk. De toepassing van suiker verwijst wellicht naar de suikerriet plantages?
Mierenboerderij
Volgens de Afghaanse stagiaire (vrijwilliger) Mehraban waren bij de opbouw wel 50 dozen met suikerklontjes (vooral wit en een paar bruin) nodig. De mierenkolonie (weversmieren volgens de begeleidende tekst) bestond aanvankelijk uit zo’n 300 werksters en een koningin. Maar de sterfte is aanzienlijk en leidt tot verontrusting bij de medewerkers. Er is al overleg gepleegd met de ‘Mierenboerderij’. Het ziet er niet naar uit dat de mieren de stad vernietigen, maar eerder lijkt het omgekeerde het geval. Is dat voorzien door de kunstenaar? Ik bied mijn hulp aan en krijg het gevoel dat ik nu onderdeel uit maak van een performance van KAde…
Studie
Uit mijn boekenkast haal ik thuis het boek ‘Van mieren bezeten’ van Edward O. Wilson. Het standaardwerk ‘The Ants’ kan ik zo gauw niet vinden (geen wonder met al die stapels boeken). Maar ja, uiteindelijk is Internet een gevarieerder en onuitputtelijke bron. Spoedig komt de vraag op of het wel weversmieren betreft? Misschien was dat wel de oorspronkelijke opzet van de kunstenaar. Maar ja, we zitten hier in Nederland. Hoe dan ook lijkt het logisch dat de mieren wel wat meer water en eiwitten kunnen gebruiken. Ik zal de Mierenboerderij deze foto eens opsturen. Is dit soms de soort Polyrhachis …
Fotoalbum
Deze foto maakte ik als scholier van een bosmieren nest. In een grote weekendtas had ik een mierennest uit het Panbos gehaald en in onze achtertuin in Utrecht (Oudenoord) geplaatst. De grote rode bosmieren hadden het daar niet erg naar de zin en gingen op strooptocht (en dat mag je vrij letterlijk nemen..) naar de buren. Daar maak je geen vrienden mee. Ik wilde op een zeker moment myrmecoloog worden, maar na de propedeuse Biologie hield ik die studie voor gezien…
7 april 2012 om 13:38 uur door Jan Taco te Gussinklo
Onderzoeksjournalistiek
Remco Reiding
Vasthoudendheid beloond
‘Kind van het ereveld’ is het waargebeurde verhaal van een gepassioneerde zoektocht met onverwachte persoonlijke gevolgen. Een aangrijpend boek over liefde, een leven zonder vader en de hartverscheurende consequenties van oorlog. De begraafplaats aan de rand van Amersfoort wordt uit de vergetelheid gehaald.
Remco Reiding
Recensies
Adriaan van Dis: Een toonbeeld van empathie, doorzettingsvermogen en voorbeeldige journalistiek, maar vooral ook een daad van rechtvaardigheid. Een eresaluut voor de schrijver. “De bevlogenheid en de emotie waarmee dit boek is geschreven raakt de lezer tot en met de laatste bladzijde”, aldus Peter d’Hamecourt
21 maart 2012 om 11:19 uur door Jan Taco te Gussinklo
Regio Amersfoort
Meerdere Knopenfabrieken
Vergane glorie?
Na technische problemen kan -een kwartier later dan aangekondigd- de lezing op 28 februari 2012- van start in Museum Flehite te Amersfoort. Thema: de opkomst en neergang van een maakindustrie waarin honderden (landelijk duizenden) medewerkers een goede boterham verdienden. Om van de lezing een impressie te krijgen eerst een deel van de video-opname die bij die gelegenheid is gemaakt (iGLow Media Zwolle; LeerWerkBedrijf):
Illustraties
Geschenk
Na afloop kreeg de spreker een zeer gewaardeerd en toepasselijk geschenk.Een knopenkaart met producten uit de voormalige fabriek te Nijkerk.
In februari 2011 heeft Jacqueline Alberts de bekende Fournituren- en Stoffenwinkel in Amersfoort samen met haar dochter overgenomen van het echtpaar Schwitzner. De rijk gesorteerde winkel verkoopt oorspronkelijk stof, knopen en fournituren. Het uitgebreide assortiment is zelfs aangevuld met bijvoorbeeld ijzeren gespen.
Winkelinterieur
De auteur samen met Jacqueline Alberts op 30 nov. 2011 in de winkel
Volop keuze
Al heeft Jacqueline Alberts in de beginfase wel wat materiaal weggedaan, zij vindt de enorme voorraad juist haar kracht. Er komen veel bezoekers en toeristen via de Rondvaartboot even verderop, die wel vaak alleen maar kijkers blijken te zijn. Daar staat tegenover dat mensen uit het hele land gericht naar Amersfoort komen. Er is inmiddels ook een interactieve website en een Facebook pagina. Maar het blijft een feit dat de klant het materiaal door de vingers wil voelen gaan. Vaak worden ook materialen vanuit huis meegenomen om zaken te passen. Van oudsher worden ook knopen verkocht (bijvoorbeeld voor de Urker klederdracht) maar ook is er bijvoorbeeld een ordner met fraaie unica.
Workshops
We laten Jacqueline Alberts graag zelf aan het woord. We moeten niet vergeten te melden dat volgend jaar is een verbouwing voorgenomen, waarbij aan de achterzijde (gracht) een fraaie workshop ruimte is gedacht.Luister
8 oktober 2011 om 7:53 uur door Jan Taco te Gussinklo
KaDe
Als innovator laat ik mij graag inspireren
MärklinWorld
Tot 8 januari 2012 kun je dan terecht bij de kunsthal in Amersfoort (KaDe). Al zegt het je nu mogelijk niets, vermoedelijk ken je het gebouw als je met de trein langs Amersfoort komt. Diezelfde trein is meteen het bindend element met de expositie. Die heeft de titel MärklinWorldmee meegekregen. inderdaad worden de door 40 internationale hedendaagse kunstenaars vervaardigde foto’s, schilderijen, maquettes en video’s van steden en landschappen soms doorsneden door rijdende spoortreinjes. Het leidt tot vervreemdende en fascinerende doorkijkjes.
Centraal: Wanderer uber den Nebelmeer (Caspar David Friedreich)
Vervreemdend
Dit diorama fascineert mij. Vervaardigd door Friedreich Kunath. Centraal staat het bekende romantische schilderij “Wanderer uber den Nebelmeer (Caspar David Friedreich)” . Een geconstrueerd woest Europees landschap met met -op de rug gezien-een silhouet van een toeschouwer, duidelijk uit een vroegere eeuw. Het schilderij staat echter in een omgeving waar palmen groeien, maar ook grote obejecten staan. Een schilder heeft zijn gereedschapskist voor het schilderij geplaatst en staat op een plankier en werkt de schilderij lijst bij. Tenslotte op de voorgrond de voor menigeen zeer herkenbare en vertrouwde Märklin spoorrails uitgelegd. Het middengedeelte hangt wat in de ruimte…
13 september 2011 om 7:12 uur door Jan Taco te Gussinklo
HNW
Het Nieuwe Werken
Amersfoort als Tussenstation
Amersfoort is meestal letterlijk een tussenstation voor mij. Op mijn treinreizen van en naar woonplaats Zwolle. Deze keer echter de eindbestemming voor een interview. Na een recente slechte ervaring (stroomuitval en uren vertraging) heb ik maar een trein eerder genomen. Slenterend op het stationsplein bedenk ik wat ik in de tussentijd zou kunnen doen, Dan valt mijn oog op deze deur met allerhande teksten. Geen goed voorbeeld van bewijzering, maar het staat er toch echt: S2M. Een licht wantrouwende NS employee laat mij binnen.
Aarzeling
Erg uitnodigend is de locatie (nog?) niet. Eerst een betonnen trapje op. Ik aarzel of ik wel bij het onvolprezen S2M concept terecht ben gekomen of dat hier het hoofdkwartier is gevestigd. Gelukkig is het een klein broertje van de geslaagde vergader/ontmoetingslocatie in Hoog Catherijne te Utrecht. Omdat de locatie nog maar een maand in gebruik is, loopt het geen storm. Het is meer van ‘hoort, zegt het voort’.
NS
Naar ik begrijp is deze formule omarmd door een werkmaatschappij van de Nederlandse Spoorwegen. Misschien dat het speelgoedtreintje op een van de tafels hieraan refereert? Hoe dan ook, ik heb een half uurtje doorgebracht en ben zeker van plan hier nog eens te gaan werken of een afspraak te plannen. Maar een advies: doe iets aan de bewijzering
11 december 2010 om 18:14 uur door Jan Taco te Gussinklo
Archeozoöloog
Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed
Amersfoort
Onlangs bezoek ik Frits Laarman op zijn werkplek op loopafstand van het station te Amersfoort. Wie is Frits Laarman? Een gedreven en deskundig Archeozoöloog van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed. Dit voorjaar heb ik hem nog op een site gesproken. In het fraaie gebouw van de Rijksdienst is zijn afdeling bijna een visitekaartje. Groepen bezoekers van Volkshogescholen staren met open mond naar de skeletten.
Werkplek
Wandeling’
Frits Laarman overhandigt mij een vondst die hij tijdens zijn wandeling van de trein naar zijn werkadres heeft gedaan. Achter het station te Amersfoort vinden immers allerlei bouwactiviteiten plaats. Zoals het een professional betaamt is het kleinood in een keurig plastic zakje verpakt:
Vondst
Curiositeit
Het betreft een curieuze vondst, maar zeker niet bijzonder. Het is een 4 cm figuurtje (semi-ronde bosse) , waarvan het voetje ontbreekt, maar ook de geweerloop.De contouren zijn ook door corrosie en mechanische schade aangetast. Het materiaal is lood. De Pickelhaube, maar ook de rest van de figuur maakt determinatie niet moeilijk. Dit is een Pruissische infanterist van rond 1900 in paradepas (en -uniform). De blauwe jas past erbij en ook de rode kraag en epauletten.
Pruissische Linie Infanterie
Hoe komt dat figuurtje daar?
Een kind is het vast verloren! Ineens realiseer ik mij dat enige jaren lang Amersfoort het ontmoetingspunt is geweest van de verzamelaars van tinnen figuren.De Tinnen Tafelronde (TTR) die vanaf 1955 bestaat en inmiddels Nederlandse Stichting voor Modelfiguren heet en ook een eigen website heeft, kwam in de periode in een locatie dicht bij het station bijeen. Misschien kom ik nog verder met dit speurwerk.
