Disposables als erfgoed

Zorgconcentratie

Verzameling concentratie

“Erfgoed in de lift”

“Door de sluiting van Florence Nightingale Instituut (Museum gaat helemaal digitaal), komt veel uitgeleend materiaal weer terug naar de SHVB” vertelt conservator Jolieke Schroot. De verhuizing van de collectie van de Stichting Historisch Verpleegkundig Bezit (SHVB) binnen de gemeente Amersfoort is inmiddels een feit. Maar deze recente toevloed (400 producten) was niet voorzien, zodat er eigenlijk alweer ruimte tekort is. Maar ook geld tekort. Helaas geldt dat ook voor de zorgsector zelf. Overigens zorgt de sector wel voor extra werk. Hele instellingen worden gesloten en komt er soms een paniekerig telefoontje naar Amersfoort “dat er nog wat mooie spullen gered zijn van de afvalcontainer”.

Injectiespuiten (Collectie SHVB)

Universiteiten, onderzoeksinstellingen en scholen

Naast de ruim 7000 geregistreerde voorwerpen is er nog veel materiaal dat op inventarisatie wacht. Waarom zijn we zo nonchalant met onze geschiedenis, terwijl de zorgsector juist behoefte heeft aan inspiratie en nieuw elan? Robert Vonk is medisch-historicus en mede-auteur van de “Helpen en niet Schaden‘, waarvan alleen al bij voorinschrijving (verkoop start op 12 mei a.s., de dag van de verpleging) 3000 exemplaren zijn besteld! Robert Vonk: “Erfgoed zit  in de lift” Hij constateert dat bij universiteiten, onderzoeksinstellingen en scholen. Stakeholders die zorgconcentratie en fusies bepleiten dienen naar mijn smaak (als auteur van dit artkel) ook een paragraaf in overeenkomsten te wijden aan ‘medisch historisch erfgoed’. Niet alle overtollige materiaal moet verscheept worden naar elders of als schroot verdwijnen. Een rol voor de Inspectie ( IGZ)? Iedere fabrikant verplichten bij registratie een exemplaar van hulpmiddel af te staan? Daarbij denk ik eerder aan (verpleegkundige) hulpmiddelen dan aan een MRI-scanner, maar ook dat laatste verdient aandacht. Immers het tempo van innoveren is steeds hoger geworden.

Jolieke Schroot (SHVB) bij sterelisator

IGZ

Waarom denk ik aan de IGZ. Het veiligheidsbeleid legt toenemend de nadruk op de risico’s van apparatuur, die vaak qua ontwerp niet altijd ‘intuitief’ blijkt. Denk aan de talloze (bijna)ongelukken met infuuspompen. Alleen daaraan is al een expositie te wijden. Dat laat zich goed uitleggen aan de hand van de diverse ontwerpen en versies van deze pompen. Wie bezit zo’n complete serie? De ontwikkeling van disposables, zoals injectiespuiten. Het zelfcontrole materiaal bij de diabetesbehandeling dat een grote vlucht neemt. Maar ook nu de komst van domotica, robotica, tablets. Maar ook de ‘nieuwe professionals’ zoals nurse-practitioners krijgen te maken met innovaties. Wat te denken van Buurtzorg met wijkteams? De inzet van social media? Kortom er is genoeg te doen, maar continuiteit kan alleen gewaarborgd worden door een structurele aanpak via de SHVB met voldoende financiele middelen.  Wie reageert??