Glasvezel
Ontzorgen
Zwolle, 11 maart 2014
“Een spoor van vernieuwing” is de slogan waaronder wij zijn uitgenodigd. Locatie een omgekatte SRV wagen, pal voor de deur van het provinciehuis in Zwolle. Welke innovatie zou je willen oppakken en binnen drie maanden tot een concreet project willen maken. Nou, ik wil dat spoor van vernieuwing letterlijk nemen. Ik beschouw het glasvezelkabel netwerk in deze fase als kans. Er zijn kansen voor grote als kleine kernen. De zich terugtrekkende overheid kan daarmee een virtuele sprong naar voren maken. Begint bij Overijssel de victorie?
Interieur bus
Van Droom>>Doorbraak
Zoals Dennis (links op foto) stelt: “Ga van droom naar doorbraak”. De bedoeling is dat mensen met hun droom aan de gang gaan. Het voornemen (geschreven op een kaartje) wordt letterlijk ingeblikt. Binnen drie maanden moet er iets “staan”. En dan is de bedoeling dat het “via een frisse wind, een windstoot wordt en ten slotte een wervelwind wordt”. Het is niet zo dat steeds de insteek via het Provinciehuis verloopt als ik het goed begrijp. In dit geval is wel de basis gelegd via een vernieuwer (Ference van Damme, rechts op de foto) en en er is al een netwerk (jijenoverijssel.nl) operationeel.
Blik
Keuze
Mijn keuze toon ik (voordat het blik wordt gesloten) hierboven in een foto. Het glasvezelnetwerk (breedband) inzetten om de connectivity tussen burgers onderling, maar ook met de buitenwereld te bevorderen. Met het wegvallen van voorzieningen (AWBZ) ontstaat er ook een kans voor een nieuwe loketfunctie binnen gemeentes (WMO). Maar via live- webcast kunnen mensen uit een isolement worden gehaald of gehouden. Dat leidt vast tot meer tevredenheid en minder afhankelijkheid van traditionele voorzieningen. Een kans!
Concreet
Concreet is mijn actie dat ik contact opnemen met een van de aanwezigen die in onze gemeente Zwolle deel uitmaakt van de werkgroep ” lichte overheid ” (Tjepkema). Ook wil ik de hulp inroepen van Ivo Boerdam, oprichter-eigenaar van het gelijknamige multimediabedrijf en ook aanwezig in deze bus. Daarnaast wil ik dit aspect inbrengen tijdens een gesprek met directeur eigenaar Paul van der Ham van iGlow Connect (Naoberschap), maar ook bij de Isala Academie (Joep Dille). Mijn plan is ook na te gaan wat er terecht is gekomen van het voormalige breedband initiatief waarbij ik eerder betrokken was. Deze Blogpost is bedoeld om ook anderen te activeren.
Dag Jan Taco,
Uiteraard vind ik het een goed plan. Ik weet dat Overijssel heeft geïnvesteerd in het ontsluiten van de kleine kernen via glasvezel. Echte innoverende toepassingen die kostenbesparend werken op de uitdagingen waar we als samenleving voor staan ontbreken m.i. nog. Het zijn hier en daar wat kleine experimenten. Ik zie net als jij kansen voor zorg-op-afstand via artsen die consulten doen via een videotool, loketfunctie, lokale beeldbank, kennis die via de settopbox gedeeld wordt (Cogas is bezig met interessant traject hierin). Misschien kunnen we wat gaan koppelen.
De vraag bij technische en infrastructurele voorzieningen is steeds welke meerwaarde zij mogelijk zullen maken. De voorziening zelf is niet die meerwaarde. Het is een, soms noodzakelijke, randvoorwaarde.
Zelf ben ik wel nieuwsgierig wat dergelijke voorzieningen kunnen betekenen in de relatie tussen een ziekenhuis en het bijbehorende adherentiegebied. Ziekenhuizen staan in de praktijk nog steeds met hun rug naar de maatschappij. Tegelijk ontstaat het besef dat dit steeds minder houdbaar is, steeds minder ook van deze tijd. Het contact met patiënten voorafgaand aan het bezoek aan de kliniek is nog sterk ingeregeld vanuit het interne proces. Aansluiting bij de verwachtingen van de patiënt zou daarin een wezenlijk verschil kunnen maken. Hiervoor valt te denken aan digitale middelen die zich goed verhouden tot de infrastructurele vooruitgang waar hierboven over geschreven wordt. Datzelfde geldt voor de situatie na ontslag uit het ziekenhuis, zeker met de aanstaande veranderingen in WMO en AWBZ. De persoon die mij voor ogen staat is een verstandelijk beperkte man die een paar jaar geleden in het ziekenhuis kwam omdat hij zijn arm had gebroken. Kan gebeuren. Het was zijn rechter arm. Nu had deze man ook nog een hemibeeld links, in lekentaal: hij had een spastische verlamming aan zijn linker lichaamshelft. Deze man kon letterlijk zijn eigen kont niet meer afvegen en stond toch vrolijk op de stoep met een postzegel op zijn hoofd. Retour huis, waar en hoe dat ook maar moge zijn. Ook met een passend ook op de privacywetgeving is het interessant om te zien hoe de binnenkant van een kliniek in zo’n situatie kan aansluiten op de maatschappij. Wie heeft welke informatie nodig voor adequate ondersteuning, welke resources zijn er in de omgeving en wat heeft iemand nodig om zo zelfredzaam mogelijk te zijn. Boeiende vragen in een nieuwe fase in de gezondheidszorg.