Morfine
Dosering
De macht van het getal in de media
De discussie over de casus Tuitjenhorn is dit weekend gewoon doorgegaan. Ondanks bezwerende woorden vanuit de KNMG over nascholing (maatregelen in de sfeer van nog meer ‘control’). Ik kan mij volledig vinden in de reactie van René Diekstra (TrosNieuwsshow zaterdag), die met zoveel woorden zegt “dat het boek zo niet gesloten mag worden”. Een enkele observatie. Tijdens de televisie uitzending van Buitenhof meende ik iets van een generatieconflict te bespeuren. Jeugdige artsen klampen zich logischerwijs vast aan richtlijnen?
Dosis-Effect relatie
Liefde
Wat nu als er in de discussie sprake zou zijn geweest van niet 1000 maar 100 mg morfine? Een vraag die ik stel aan mevrouw Hansen (woordvoerder IGZ) die een farmaceutische achtergrond heeft. Natuurlijk: de slogan “in liefde en in oorlog is alles toegestaan”, geldt zeker niet voor de Geneeskunde anno 2013. Maar ik ben er haast van overtuigd dat de bewuste huisarts uit liefde (en vermoedelijk iets van paniek?) heeft gehandeld. Misschien met overdekking door bravoure…
Zie uitspraak Raad van State:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/zoeken-in-uitspraken/tekst-uitspraak.html?id=87866
http://medischcontact.artsennet.nl/actueel/nieuws/nieuwsbericht/143490/ontevredenheid-over-voortgang-tuitjenhorn.htm
Zie ook: http://medischcontact.artsennet.nl/actueel/nieuws/nieuwsbericht/141011/familie-tromp-bedankt-voor-medeleven.htm
http://www.om.nl/algemene_onderdelen/uitgebreid_zoeken/@161715/reactie-openbaar/
Redactie de Stentor,
Kwestie Tuitjenhorn
Graag reageer ik op de repliek van prof. van Weert (Diekstra/2) zoals die geplaatst is onder de rubriek ‘Ingezonden’ op 13 november 2013 in de Stentor. Een niet onbelangrijke vraag is of deze repliek tot stand is gekomen voor of na de uitzending van Nieuwsuur van 9 november, waarin immers de weduwe van de huisarts Tromp haar visie geeft. Dat blijkt toch (letterlijk) even een ander verhaal.
De repliek wekt de indruk dat de waarheidsvinding (verslag coassistente) vrijwel geheel is overgelaten (doorgeschoven?) aan Toezichthouder en Openbaar Ministerie. Is dat wel juist?
Uitgaande van de goede trouw van de coassistente is er wel wat op het (nadien opgestelde!) verslag aan te merken. Het is beslist niet het evangelie! Hoort zoiets wel integraal in een dagblad (Volkskrant)? Het moet een ingrijpende ervaring zijn geweest omdat de coassistente niet alleen toeschouwer, maar ook kortdurend betrokken was. Zij had zeker recht op een luisterend oor.
Maar nu: medisch professionals weten maar al te goed dat mensen (ook collega’s en aanstaande collega’s) kunnen leiden aan een tunnelvisie. Observaties (n=1) zijn notoir onbetrouwbaar. Menigeen herinnert zich nog de verhalen over “de mannen in witte pakken” bij de Bijlmerramp. Kent u ook het filmpje (YouTube) waarin een gorilla door het beeld loopt zonder dat de kijker dit in de gaten heeft? Mijns inziens heeft de macht van het getal (duizend milligram) iedereen onmiddellijk verblind. Een veel te belangrijke rol voor ‘een getal’ zoals ik schreef in mijn blog post van 28 oktober. Dat heeft geleid tot een fatale cascade van gebeurtenissen.
Zwolle, Jan Taco te Gussinklo, voormalig internist
Dank, ook aan collega Hendrickx, voor de opmerkingen en voor de site http://www.doekcv.com/mb/ die ik nog net kende. Ik ben langzamerhand ook een oudere arts (67) en ben eigenlijk verbijsterd over de ontwikkelingen van de afgelopen decennia. Hoe is het mogelijk dat dokters en hun beroepsverenigingen, uitzonderingen daargelaten, zich zo hebben laten ringeloren en tot horigen van staat en verzekeraars hebben laten reduceren? Hun professionele autonomie grotendeels hebben opgegeven en gedeprofessionaliseerde uitvoerders van andermans handleidingen zijn geworden? Al weer bijna twintig jaar geleden schreef anesthesist Dr. Nelly Moerman in haar proefschrift (Psychological Aspects of Anesthesia, 1996, ISBN 90-9009126-2): “Het toenemend gebruik van protocollen bij het medisch handelen is een ontwikkeling die aansluit bij de ontacademisering van de geneeskunde. Deze ontwikkeling honoreert een bedrijfsmatige benadering van de operatiepatiënt maar gaat voorbij aan het individu en is bovendien fnuikend voor een creatieve inbreng van de behandelaar”. Ik vind met Hendrickx dat wij ouderen onze jongere collegae iets belangrijks te bieden hebben. Hoe? Kaspar Mengelberg, psychiater
Voor discussie ook van belang. Patient gebruikte kennelijk al morfinepreparaat. Weer media aandacht door interview met weduwe (ook arts) van huisarts, Bovendien IGZ onderzoek naar de behandelketen.
Zie: Indrukwekkend betoog weduwe huisarts #Tuitjenhorn Nieuwsuur – http://gemi.st/NPS_1227509
René Diekstra heden weer column DeStentor. #Tuitjenhorn laat ons (gelukkig) niet los…
Dank voor uw reactie. De overstap gemaakt hebbende van de kliniek naar andere functies past mij een zekere bescheidenheid. Maar ook dan denk ik dat een humane geneeskunde (compassie!) ons aller doel moet zijn. Zeg maar Geneeskunst! Het is een ernstig feit als zorg(zaamheid) in het gedrang komt door onverschilligheid. Maar ook knellende regelgeving of automatisme kan dat in de hand werken. Denk vooraf beter na! Onderzoeksjournalistiek kan een bijdrage leveren misstanden te ontrafelen. Ieder van ons heeft de dure plicht om zijn of haar stem te verheffen bij onrecht. Wij kunnen wel degelijk het verschil maken naar mijn overtuiging.
Waarde Collega,
Via de redactie van Trouw ontving ik uw bericht. Zou het iets zijn om als oudere collegae samen iets te doen aan de terreur van de IGZ en hun absurde ‘wetgeving’. Die wetgeving komt dan weer van verenigingen en persoonlijke visies van inspecteurs. Alom hoor ik van oudere collegae en verpleegkundigen dat het werk gewoon niet meer gedaan kan worden. Als u googelt Hendrickx en Cognitieve Overlading vindt u mijn opinie over onzinnige en onwerkbare regelgeving. Toen ik jong arts was hebben de oudere collegae ons laten vallen in de discussie “alle artsen zijn zakkenvullers”, nu zou ik mij t.b.v. jonge artsen hard willen maken voor een humane geneeskunde. Ik zeg dagelijks, ik ben geen veearts, maar een dokter voor mensen. In de UK is er nu een hevige discussie over de 130.000 ouderen die verdwijnen in achterkamertjes en protocollair naar de dood worden begeleid middels afvinken van eigenlijk wel goede richtlijnen…. (Liverpool Care Protocol). Zou dat ook een dood-‘straat’, zoals de knie-‘straat’ worden: “binnen 24 uur bent u weer buiten…”. Een ideale gezondheidszorg voor mevr. Schippers, alleen nog koeling nodig…
Zou de koningin ook zo behandeld worden? Ik heb veel royalty en VIP’s als patiënt gehad, ik zie niet in dat de gewone man anders behandeld zou moeten worden.
MVG Hans