Storytelling
Tweede Wereldoorlog
Terugblik
Ik ben opgegroeid met veel aangrijpende verhalen over de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader was een uitstekend waarnemer en verteller. Dat zal in zijn functie als onderwijzer goed van pas zijn gekomen. Zo kregen wij als kinderen bijna elk jaar te horen hoe hij (21) op die 10e mei 1940 in Zaandam op kamers woont. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, althans voor Nederland . Dat lees je ook terug in zijn notities. Voor 40 gulden in de maand werkt hij dan als ‘kwekeling met akte’ op een school (Jonge Arnoldusstraat). Hij is ‘in de kost’ bij de dames Bakker in de Anna Paulownastraat tegenover het station in Zaandam. Hij wil die dag naar school gaan. De Pinksterdagen wil hij bij de familie in Utrecht door gaan brengen. Het loopt allemaal anders. “Ik word uit mijn slaap gewekt door een verschrikkelijk lawaai”……
Notities
Beschieting
‘Schiphol was gebombardeerd. Een ontvlucht vliegtuig scheert in mijn idee rakelings over het huis. Dan hoor ik beneden dat mevr. Bakker de radio aanzet. En dan roept ze van beneden hard ‘Het is oorlog mijnheer’. Mijn vader gaat op deze prachtige dag naar de school. Maar de school blijkt om 8 uur ‘s ochtends in beslag genomen door de Luchtbeschermingsdienst. Van lesgeven kan geen sprake zijn. Mijn vader besluit wat spullen op te halen in zijn kosthuis en stapt vervolgens op de fiets vanuit Zaandam richting Utrecht. Een gedenkwaardige fietstocht. “Langs het fort Abcoude fietsend zie ik een paar militairen op het talud staan. Ze kijken naar iets in de verte. En duiken toen snel weg”. Mijn vader fietst door. In de richting van Loenen komen er vliegtuigen vanuit het Westen. Duitsers? Met een andere fietser springt mijn vader in een droge sloot. Hij vervolgt ” Een tijdje later duiken twee vliegtuigen naar beneden. Plotseling blaft achter ons een een mitrailleur die naar ze schiet. Ik geloof niet dat de vliegtuigen daar veel last van hadden. Maar wel draaien ze met een statige bocht om en verdwijnen langzaam uit het gezicht”. Uiteindelijk komt hij heelhuids in Utrecht. Ook daar weer opmerkelijke ervaringen…
Zo kan ik mij dat ook goed herinneren. Het verhaal van onze vader over zijn belevenissen de eerste dag van de 2de wereldoorlog. Dit soort verhalen en de kennis en de interesse die je zelf naderhand kreeg, maakt dat ik nog steeds een grote belangstelling heb voor deze periode, de geschiedenis van mijn familie en de stad Utrecht. Ik vermoed dat ik dat deel met anderen in onze familie!
Ik prijs je gelukkig met een vader als goede verteller!
Ik heb in mijn jeugd geen vertellende vader gehad: keer op keer vroegen we( 4 broers) hem te vertellen over zijn ervaringen in de oorlog. Beschietingen van de trein van Helmond naar Eindhoven op weg naar school, Canadezen in huis bij opa en oma: slechts mondjesmaat enkele summiere opmerkingen waren ons deel. Het geeft toch een andere dimensie als je het van nabije familie hoort over hun ervaringen in dergelijke woelige tijden, anders dus dan de informatie, die je uit allerlei publieke bronnen krijgt.
Blijf het dus maar publiceren!
Graag zou ik contact willen opnemen met de heer Bram Gussinklo. Ik ben 75 jaar maar maakte destijds, als ‘jochie’ van 5 jaar het neerstorten (22/23 juni 1943) in de wijk Witte Vrouwen van zeer nabij mee en heb daar ontzettend veel documentatie, foto’s, politie rapporten, ooggetuigenverslagen etc. van bijeengebracht. Ook ken ik het verhaal van vader Gussinklo, leeraar op de Bouwstraat School, en zou graag een foto van deze man willen hebben ter aanvulling van mijn verzameling over deze gebeurtenis. Zelf heb ik hier over geschreven in het (Engelstalige) blad “After the Battle” No.41, dat ook is uitgebracht in “Toen en Nu” No.41 (de Nederlandse uitgaven van het Britse tijdschrift. Verder heb ik via diverse contacten in Engeland (familie) en Canada de portretten van alle 7 bemanningsleden. Waarvan er 5 destijds om het leven zijn gekomen en heden ten dage nog altijd liggen begraven op begr.pl. “Soestbergen” a/d Gansstraat te Utrecht. Ik hoop dat de heer Gussinklo contact met mij opneemt…