Hippocrates
Zoek de overeenkomsten
Onrust over privacy
Twee zaken die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Of toch wel? Ik baseer mij op de informatie zoals die via meerdere bronnen tot mij komt.
a)Een neurochirurg die publiekelijk een uitspraak doet (laat doen) over een patient die niet onder zijn behandeling staat.
b)Een SEH (Spoedeisende Hulp Afdeling) die overal camera’s laat ophangen in spreekkamers en behandelkamers.
 |
Is dit normaal?
Volgens mij heeft dit weinig uitstaande met wel of geen BIG-registratie, wel of niet praktizerend, wel of niet dienstverband en ga zo maar door. Het heeft wel alles te maken met zorgvuldigheid en fatsoen. En voor artsen: professionaliteit en de eed van Hippocrates: Al hetgeen mij ter kennis komt in de uitoefening van mijn beroep of in het dagelijks verkeer met mensen en dat niet behoort te worden rondverteld, zal ik geheim houden en niemand openbaren……
Ad a)
In de zaak van de neurochirurg is duidelijk dat kennis van de bevindingen van deelonderzoek belangrijk is, maar dat het totale overzicht toch echt een ander verhaal is. Terecht zijn bijvoorbeeld Radiologen terughoudend in het met de patient bespreken van de uitslag van zojuist verricht onderzoek. De aanvrager (hoofdbehandelaar) verzamelt immers alle bevindingen van hulponderzoek en maakt dan pas een afweging, stelt een diagnose en spreekt met de patient over eventuele behandeling en prognose.
Ad b)
Een arts die constateert dat een camera is of wordt opgehangen in zijn of haar werkruimte zal dat mijns inziens niet lijdzaam kunnen aanzien. Indien er geen gehoor wordt gegeven aan zijn of haar bezwaren, moet het ‘hogerop’ gezocht worden. Is dat hier gebeurd of niet? Wekenlang konden kennelijk opnames worden gemaakt? Ook dient men zich af te vragen wat er met de registraties is gebeurd. Zijn deze bewerkt? Tegenwoordig wordt gebruik gemaakt van gelaatsherkenning om maar eens iets te noemen.
Helemaal eens met je commentaar!
Ik was geschokt door de wijze waarop bedoelde neurochirurg in zijn interview op RADIO 1 zich opstelde in deze kwestie, maar ook in zijn gesprek met een jurist: hij wekte sterk de indruk boven bijbehorende wetten/mores en good practices te staan. Verbazingwekkend vond ik vervolgens de traagheid waarmee de publieke opinie zich vormde, hoewel de medische beroepsgroep zich van de goede kant liet zien. Hier werd vrijwel unaniem stelling genomen tegen de handelwijze van deze collega.
Dan de kwestie van de camera observaties in het VU ziekenhuis: intrigerend is, hoe het mogelijk is, dat alle geledingen in het ziekenhuis, van Raad van Bestuur tot medische staf, paramedisch en overig ondersteunend personeel hierin meegegaan zijn: is er tevoren niet (goed) gecommuniceerd? Zijn protesten genegeerd ? Waren er andere belangen dan altruistische, zoals genoemd in de pers?
Maar vooral treft me de kennelijke inertie van de betrokken medici: zij zijn toch bij uitstek de hoeders van de zuiverheid en veilgheid van de relatie, die zij met hun patienten aangaan?
Dat de media geen kritische houding aangenomen hebben in deze kwestie valt hen te verwijten, hoewel dit geen ongewoon fenomeen is in het huidige tijdsgewricht:plat vermaak is vaak het heilig streven.
Beslissingen zoals van het VUmc om mee te werken aan het Eyeworks programma gaan in kleine stapjes. Het blijkt dat VUmc ook al toestemming heeft verleent aan schrijvers om mee te kijken op diverse afdelingen. Zo mag Giphart meekijken op de cardiologie.
Dáár is de grens al overschreden.
Emeritus Prof. Tulleken krijgt berisping:
http://medischcontact.artsennet.nl/nieuws-26/nieuwsbericht-1/133579/tuchtcollege-berispt-tulleken-in-frisozaak.htm