Op 1 oktober blijkt METRO te komen met een Pink editie. Oktober is borstkankermaand.
Op de achterzijde een paginagrote advertentie van Zilveren Kruis Achmea.
Zit u bij Zilveren Kruis? Dan kunt u gratis het Zorgboek Borstkanker aanvragen.
Centraal daarin een plaatje van een humanoide: een vrouw met een veel te groot hoofd, dat het Zorgboek in de hand heeft.
In de trein zit ik achter twee kwebbelende dames. Ik kan zien dat ze de Pink editie hebben opengeslagen op pagina 12 en 13 die over borstkanker gaan. Versta ik dat goed?
Flarden van het gesprek “slecht ziekenhuis” … “daar moet je niet wezen”
Kortom het is duidelijk dat zorgverzekeraar CZ de knuppel in het hoenderhok heeft gegooid. Het kwaad is al geschied en de rekening wordt -letterlijk- bij CZ gelegd. De inspectie (IGZ) haast zich om te stellen dat de zorg in de betreffende ziekenhuizen oké is.
Volgens mij wreekt zich hier het feit dat er geen goed onderscheid wordt gemaakt tussen de minimaal verantwoorde zorg en de optimale zorg. Het eerste is het domein van de IGZ en het tweede van de zorgverzekeraar (als zorginkoper althans).
Het gebruik van indicatoren is alleen verantwoord in een zekere context.
Weet de burger dat van de vier vrouwen die verwezen worden wegens verdenking op borstkanker er drie kwart dat niet blijkt te hebben?
Natuurlijk is een operatie een centraal punt in de behandeling, maar uiteindelijk gaat het toch echt om de gehele zorgketen.
Hier wreekt zich ook dat het Kwaliteitsinstituut CBO wordt onttakeld, terwijl de voormalig minister Klink verkondigt dat er een (onafhankelijk) Kwaliteitsinstituut moet komen.Pardon?
Is het gek dat zorgverzekeraars zelf de grenzen opzoeken?
Uit Informatie blijkt mij wel dat dit alles heel veel onrust veroorzaakt en daarmee kan niemand gediend zijn.
Het gaat er immers om positieve incentives te geven naar “het veld”.
Mijn uitspraak (laatste alinea) wordt helaas snel bewaarheid:
Bericht heden (5 oktober 2010) in de media:
Kwaliteitsinstituut CBO vraagt faillissement aan
De “veldnorm” rond de concentratie van de behandeling van slokdarmcarcinoom is weinig omstreden. Al meer dan 10 jaar geleden was dat ook al het geval (weet ik uit ervaring). Achmea blijft hiermee aan de wel heel veilige kant…..
Bij een frequent voorkomende aandoening als mamma-afwijkingen respectievelijk mammacarcinoom is mijns inziens de volume-norm (als ondergrens) best een gewaagd criterium .
CZ kan enige lef niet ontzegd worden.
Echter: als ik CZ had moeten adviseren zou ik vooral de aandacht hebben willen vestigen op de “voorhoede” die het heel goed doet.
Is er vooraf degelijk advies ingewonnen over de media-effecten? De aard van de reacties wisselt van dag tot dag (als een weerbericht) en de eindbalans opmaken lukt nog niet.
In Medisch Contact (7 oktober 2010) heet het: “Ik hoop dat de beroepsgroepen zelf met goede normen komen”. Is dit toch een terugtrekkende beweging?